Kiedy powinniśmy zareagować ze szczególną troską? Dzieci 5-10 lat Czasami słyszymy u dzieci wyrażenia typu: “chcę umrzeć”, “życie jest okropne”, czy “lepiej by było, gdybym zniknął na zawsze”. Dlaczego dzieci mówią takie rzeczy? Są tak naprawdę świadome znaczenia tych słów? Kiedy takie zdania padają u dzieci poniżej dziesięciu lat, raczej chodzi tutaj o zwrócenie na...
Zadzwoń: +48 697 136 094
Zamów konsultację
Kategoria: Psychologia
Wyciszyć strach: Jak przezwyciężyć lęk, panikę i agorafobię, książka Pauline McKinnon, opisuje jakich uczuć i emocji negatywnych doświadcza człowiek i w jaki sposób ich obecność może przyczynić się do ataków paniki lub agorafobii.
Damska torebka nigdy nie jest pusta. Im większa, tym więcej może pomieścić. Trzeba być zabezpieczonym przed strachem. Przecież nigdy nie wiadomo, co i gdzie może nam się przydać. Torebka jest zależnością. Parasolka jest zależnością. Telefon i wszystkie inny przedmioty, bez których nie możemy wyjść z domu.
Ludzie się rodzą. Najpierw przechodzą przez etapy dzieciństwa, potem młodości. W końcu przestają być młodzi i zaczynają dojrzewać. Ogólnie rzecz biorąc, wiek dojrzały rozumiany jest jako ten, który zaczyna się pomiędzy 40-tym a 60-tym rokiem życia. We współczesnym społeczeństwie i kulturze, czterdziestolatek jest często postrzegany jako człowiek, któremu nagle życie się zawali, zwariuje albo coś mu “odbije”. Ogólnie: katastrofa.
Wydawałoby się proste. Biorę książkę lub zeszyt i zasiadam do nauki. Uczę się. Dwie, trzy godziny a nawet cały dzień i mam wrażenie, że nic nie umiem. Dni uciekają. Jest coraz bliżej do sprawdzianu, a ja jestem zmęczony, zdenerwowany, nic mi się już nie chce. Mam wrażenie, że moja głowa nie przyswaja już żadnej wiedzy.
Sen, to czas na odpoczynek. Po ciężkim dniu, wysiłku, przepracowanych godzinach, czasie spędzonym poza domem, przychodzi moment oczekiwanego pójścia do łóżka.
Czy każdy z nas posiada wzorzec idealnego partnera i kochanka? Czy prawda jest, ze od najmłodszych lat kształtuje się „rysopis” naszej wymarzonej osoby, która chcielibyśmy spędzić resztę życia?. Czy książę z bajki istnieje? I czy Kopciuszek to ideał kobiety?
Wakacje to czas, który z reguły zawsze kojarzy się z odpoczynkiem, rodziną, radością i wspólnie spędzonym czasem gdzieś daleko od domu, w uroczym miejscu. Dla większości, dni urlopu sa wyczekiwane prawie przez cały rok.. Uwielbiamy te gonitwy w poszukiwaniu ofert last minute, przeglądaniu katalogów wakacyjnych, odświeżamy garderobę i poświęcamy więcej czasu na upiększaniu naszego wizerunku. Wszystko po to, aby wyjechać i odciąć się od rzeczywistości, zebrać myśli, naładować spożyta energie i odpocząć. Wakacje to tez czas na odnowienie starych znajomości i na nacieszenie się z pobytu bliskimi.
Podjąłeś decyzję o wyjeździe za granicę. Wizja zamieszkania w nowym kraju była piękna i bezproblemowa. Jednak po jakimś czasie przebywania na obczyźnie okazało się, że życie nie do końca ułożyło się tak, jak je sobie zaplanowałeś. Rozczarowanie spowodowało niezadowolenie, smutek, strach – a to już pierwszy krok do depresji. Problemy narastają, a ty nie śpisz, nie jesz, zadręczasz się. Chętnie wypłakałbyś się na czyimś ramieniu, ale nie masz tutaj nikogo bliskiego, z kim mógłbyś porozmawiać. Najchętniej udałbyś się do psychologa i poprosił o specjalistyczną pomoc, ale z jednej strony się wstydzisz, a z drugiej dochodzisz do wniosku, że Twoja znajomość języka nie jest na tyle wystarczająca, aby skorzystać z usług bezpośrednio w gabinecie psychoterapeutycznym.
W mojej pracy psychologa na emigracji, od lat spotykam sie z pytaniami o proces adaptacji w nowym kraju. Większość rodzin zostawia praktycznie cały dorobek życia, rodzinę, przyjaciół, i staje przed nowym wyzwaniem w poszukiwaniu nowego domu. Domu, który często oddalony jest tysiące kilometrów od rodzinnego gniazda. Kiedy rozmawiam z ludźmi i pytam, w jaki sposób odnaleźli się na emigracji, opowiadają oni swoją historię i praktycznie każda z nich, choć tak różna, ma wiele ze sobą wspólnego.