Do gabinetów psychologicznych coraz częściej przybywają pacjenci, którzy skarżą się na brak zainteresowania relacjami seksualnymi. Owa niechęć często powoduje spięcia i frustrację w relacjach partnerskich. Zaczynają się podejrzenia o niewierność, rodzi się złość, poczucie winy i dochodzi do wielu kłótni. Pacjent, który nie przejawia zaangażowania seksualnego ani ochoty na seks, często z bólem w glosie mówi: „Ja kocham mojego partnera, ale nie chce mieć z nim/nią relacji seksualnych”. W większości przypadków tego typu, pojawiają się łzy, przy czym frekwencja takich stwierdzeń czy pragnień jak: “ byłbym/byłabym bardzo szczęśliwy/a, gdybym nie musiał/a uprawiać miłości z moja partnerka/partnerem”- nie jest niczym nowym w tego rodzaju problemach.
Ważną kwestia do zaznaczenia tutaj jest fakt, ze nie mówimy o braku miłości do partnera/ partnerki. Wręcz przeciwnie, osoby cierpiące na tak zwaną anoreksję seksualną, darzą ogromnym uczuciem swoich partnerów, tylko, że nie chcą być dotykane i marzą o tym, aby nie dochodziło do kontaktu seksualnego.
Ochota na seks jest czymś naturalnym w każdym człowieku. Jest nasza potrzebą biologiczną i fizjologiczna. Impuls seksualny generuje się w polaczeniu anatomicznym i fizjologicznym naszego mózgu. Kiedy jednak osoba nie przejawia pragnień seksualnych, mówimy o fenomenie, zwanym anoreksją seksualną- Ktoś mógłby zapytać- ¿czy taki człowiek ma jakiekolwiek fantazje lub marzenia seksualne? Odpowiedz jest prosta-nie! U takich pacjentów bardzo widoczny jest opór i wielki strach przed wszystkim, co jest związane z kochaniem się.
Owy strach powoduje stan silnego i ciągłego napięcia, który w rezultacie może przerodzić się w istna obsesję. Wiele osób cierpiących na anoreksje seksualna, próbuje unikać za wszelka cenę „prowokowania do zbliżenia intymnego”: kładą się wcześniej spać, nie dbają o swój wygląd zewnętrzny, szukają sobie ciągle nowe zajęcia, aby jak najskuteczniej „wymigać się” od zbliżenia.
Co może być przyczyna anoreksji seksualnej?
Przyczyn może być wiele. Jedne z nich mogą mieć ścisły związek z depresja, zaburzeniami obsesyjnymi, stresem pourazowym, przeżytą traumą, odrzuceniem, nadużyciem, niską samooceną, brakiem akceptacji własnego ciała.
Inna przyczyna może mieć podłoże w samej osobowości pacjenta. Tutaj, moim zdaniem, należałoby zwrócić szczególna uwagę na cechy i tendencje pacjenta odnośnie określonych mechanizmów zachowań i emocji w rożnych sytuacjach, nie tylko tych związanych ze sfera seksualną. Jeżeli osobowość takiego człowieka jest sama w sobie obsesyjna, charakteryzująca się bardzo restrykcyjna ocena samego siebie, nieustanna potrzebą osiągnięć i kontroli, „wyższością moralna” nad innymi ludźmi – sama w sobie będzie sprzyjać stosowaniu ograniczeń i kreowaniu błędnej definicji silnej woli.